محافظه کاران مجموعه ای از اقدامات رای گیری را در تعقیب یک طرح غیرمحتمل برای ترسیم مجدد مرزهای ایالتی تصویب کرده اند. ما زمانی را در منطقه مورد اختلاف گذراندیم تا ببینیم بحث در مورد تقسیمات کشور چه می گوید.
چرا ما اینجا هستیم
ما در حال بررسی این موضوع هستیم که چگونه آمریکا خود را یک جا در یک زمان تعریف می کند. ساکنان شرق اورگان می گویند که از اینکه توسط بخش های لیبرال تر ایالت اداره می شوند خسته شده اند.
COVE، سنگ معدن. – کوری کوک هنوز به روزهای زندگی اش در پورتلند علاقه دارد، جایی که میخانه های مرکز شهر و شکوفه های گیلاس در کنار رودخانه باعث شده بود در دهه 20 زندگی رز سیتی به او افتخار کند.
اما از آنجایی که او نسبت به شلوغی منطقه مترو و سیاست لیبرال محتاط شد، به حومه شهر و سپس حومه شهر نقل مکان کرد و سپس به سمت شرق حرکت کرد و در نهایت از حوزه نفوذ پورتلند در آن سوی کوه‌های کاسکید در سال 2017 فرار کرد. جایی که او اکنون یک اردوگاه مسیحی را در میان کاج‌های کوهپایه‌ای مشرف به دره گراند روند اداره می‌کند، نمی‌تواند توجه کند که چگونه ارزش‌های اورگان غربی در بخش شرقی ایالت با قوانینی که اسلحه را کمتر در دسترس قرار می‌دهد و سقط جنین را بیشتر می‌کند، حفظ شود. در دسترس.
خانم که تمایلی به رفتن به شرق به آیداهو ندارد، دورتر از خانواده اش. کوک 52 ساله اکنون به این فکر می کند که آیا ترسیم مجدد نقشه های ایالت می تواند ارزش های آیداهو را برای او به ارمغان بیاورد.
او گفت: «اورگان دیگر برای من یک ایالت متحد نیست. گفتن اینکه من یک اورگانیایی هستم یک حقیقت جغرافیایی است، اما واقعاً برای من معنایی ندارد که قبل از اینکه در شرق اورگان زندگی کنم.
احساس گسترده بیگانگی در مناطق روستایی اورگان، محافظه‌کاران را در سال‌های اخیر به دنبال یک استراتژی دقیق برای باز کردن دریچه فرار نظری، جمع‌آوری هزاران امضا برای مجموعه‌ای از اقدامات رای‌دهی که اکنون در 11 شهرستان به تصویب رسیده است، سوق داده است. این اقدامات مستلزم برگزاری جلسات منظم برای بحث درباره ایده جدایی است. در آن مکان‌ها، از جمله شهرستان یونیون، خانم. خانه جدید کوک، کمیسیون‌های شهرستان در اتاق‌هایی که با پرچم‌ها و نقشه‌های اورگان تزئین شده‌اند، اکنون موظف هستند در مورد اینکه آیا روزی منطقی است که بخشی از آیداهو باشیم صحبت کنند.
جنبش “آیداهوی بزرگ” به تاریخ طولانی مبارزات فرار ایالات متحده می پیوندد. به عنوان مثال، در کالیفرنیا، بیش از 200 تلاش در طول سال ها برای تجزیه ایالت صورت گرفته است. آیداهو بزرگ راه‌حل خود را ساده‌تر می‌بیند – تغییر در مرز موجود که می‌تواند تمام نیمه شرقی اورگان را بدون ایجاد یک ایالت کاملاً جدید تصاحب کند. علیرغم اینکه جنبه سیاسی طولانی دارد، علاقه پایدار و فزاینده ساکنان این منطقه و توجه سیاستمداران در آیداهو نشان داده است که این ایالت تا چه حد از نظر روحی تقسیم شده است.
جان لایولی، یکی از نمایندگان ایالتی دموکرات که در یکی از مناطق بزرگ شده است، گفت: «در طول سال ها بدتر شده است. این واقعاً منعکس کننده شکافی است که ما در کشورمان داریم.»
آقای. لایولی با رهبران آیداهو بزرگ ملاقات کرد و گفت که اگرچه از تلاش آنها حمایت نمی کند، اما جنبش کانال های مناسب را دنبال کرده و فرصتی را برای اهالی اورگان غربی باز کرده است تا متوجه شوند که چرا مردم در آن سوی ایالت تا این حد ناراضی شده اند. .
ماه گذشته، نمایندگان ایالت آیداهو با توجه به صحبت‌های پراکنده در آن سوی مرز، اقدامی را برای آغاز بحث‌های رسمی با اورگان درباره اینکه آیا و چگونه می‌توان مرز ایالتی به طول حدود 300 مایل را ترسیم کرد، تصویب کرد. قانونگذاران اورگان تاکنون به این تماس پاسخ نداده اند.
برای برخی از ساکنان در شرق اورگان، جنبش جدایی کاتاریک بوده است، نوعی دریچه تسکین ده ها سال از ناامیدی های جوشان از دولت در منطقه ای که در گذشته های دور و نه چندان دور میزبان سهم خود از خشونت های ضد دولتی بوده است.
برای دیگران، تلاش برای جدایی به نظر کیشوت و یا حتی احمقانه است. موفقیت مستلزم تصویب از طریق مجالس قانونگذاری ایالتی در هر دو ایالت و کنگره است و دموکرات‌هایی که در حال حاضر قدرت سیاسی گسترده‌ای را در کاپیتول در سالم، اووره کنترل می‌کنند، می‌خواهد تا با ایده واگذاری نیمی از ایالت به یک همسایه همراه شوند. که ارزش های آنها را به اشتراک نمی گذارد. چنین تغییری دیگران را در منطقه آسیب پذیرتر می کند، از جمله قبایل کلامات، جایی که این نگرانی وجود دارد که تغییر به آیداهو تلاش ها برای مبارزه برای حفاظت از محیط زیست در سرزمین های اجدادی آنها را تضعیف کند.
یک کهنه سرباز نیروی دریایی که به توسعه محصولات برای صنعت شکار کمک می کند، آقای. نش از خواربارفروشی بازدید می‌کند که می‌تواند به معنای ساعت‌ها گفتگوی بی‌نظیر با هر فردی باشد که می‌بیند.
آقای. نش، 36 ساله، ناامیدی فزاینده ایالت اورگان شرقی را از سیاست های دولت که شیوه زندگی این منطقه را تغییر می دهد، تماشا کرده است. محدودیت‌های چوب‌برداری به کاهش شدید صنعت چوب و چوب کمک کرد و منجر به تعطیلی کارخانه‌ها و اخراج انبوه کارکنان شد. او گفت: “اورگان شرقی تا حد زیادی به عنوان زمین بازی اورگان غربی در نظر گرفته می شود.”
آقای. نش قصد دارد به پیشبرد بحث جدایی رأی دهد، اگرچه از اجرای واقعی آن حمایت نمی کند. او می ترسد که تغییر به آیداهو مجموعه ای از عوارض خود را به همراه داشته باشد.
او گفت: «فکر نمی‌کنم سابقه تاریخی وجود داشته باشد که بگوییم «این کار درست می‌شود». نش گفت. من ترجیح می‌دهم دریابیم که چگونه اورگان را به مکان بهتری بازگردانیم.»
ترسیم مجدد نقشه به چیزی بیش از نقشه کشی جدید نیاز دارد. چالش‌های لجستیکی با هر سؤال جدید سخت‌تر می‌شوند: آیا مردم در شرق اورگان آماده پذیرش مالیات بر فروش هستند؟ آیداهو، که ماری جوانای قانونی را ممنوع می کند، چگونه صنعت پر رونق علف های هرز شرق اورگان را مدیریت می کند؟ ایالت ها چگونه کارمندان ایالت اورگان شرقی را با برخی از مزایایی که قبلاً به دست آورده اند، به یک سیستم بازنشستگی جدید با قوانین و غرامت متفاوت انتقال می دهند؟
باربارا دی اهارت، نماینده ایالت جمهوریخواه آیداهو که از قطعنامه دعوت به گفتگوهای بین ایالتی حمایت کرد، گفت که مزایایی برای محافظه کاران در آیداهو می بیند. او گفت که در میان آنها، تغییر مرز به سمت غرب ماری جوانا و سقط جنین قانونی را از دسترس مردم هر ایالت دورتر می کند.
رهبر جنبش بزرگ آیداهو، مایک مک کارتر، 75 ساله، ساکن لا پاین است که 30 سال در صنعت مهد کودک این ایالت کار کرده است و در حال حاضر کلاس هایی را در مورد اسلحه های دستی و تیراندازی مخفی تدریس می کند، و اخیراً یک پرچم آیداهو برای خانه خود به دست آورده است.
آقای. مک کارتر در مصاحبه ای گفت که در روند انتشار پیام خود با گروه حقوق مردم که توسط آمون باندی رهبری می شود صحبت کرده است. در سال 2016، آقای باندی تصرف مسلحانه یک پناهگاه حیات وحش را در شهرستان هارنی آغاز کرد که به پیوستن به جنبش جدایی اورگان رای داده است.
غرفه آقای مک‌کارتر گفت که با تاکتیک‌های گروه همسو نمی‌شود، و افزود که می‌خواهد تلاش‌هایش برای ایجاد راهی برای مردم برای ابراز ناامیدی خود از طریق راه‌های صلح‌آمیز باشد.
وی گفت: ما به راه نافرمانی مدنی نگاه نمی کنیم.
او استدلال کرد که مرزهای ایالتی با ایده سازماندهی افراد همفکر تعیین شده است و می توان آنها را برای انطباق با جوامع در حال تکامل تنظیم کرد، مانند زمانی که تقسیمات بین بخش های شرقی و غربی ویرجینیا منجر به ایجاد ویرجینیای غربی شد.
او می‌گوید: «اگرچه مردم می‌توانند بگویند که شانس‌ها هنوز بسیار مخالف است – و احتمالاً هم هستند – اما همچنان موضوع را به سطح می‌آورد. مک کارتر گفت.
کمیساریای کانتی به تنهایی قدرت کمی برای تغییر خطوط ایالتی اورگان دارند، اما حامیان جنبش آیداهو بزرگ به اعمال فشار بر آنها ادامه داده اند و امیدوارند که قانونگذاران ایالتی را تحت فشار قرار دهند. در جلسه ماه گذشته، فعالان از کمیسیونرها خواستند که به طور رسمی به قانونگذاران ایالتی خود اطلاع دهند که شهروندان محلی به مشارکت در این ایده رای داده اند.
کمیسیونرها موافقت کردند و پیام را به اتفاق آرا تأیید کردند.
Donna Beverage، یکی از کمیسیون‌ها، پس از جلسه گفت: «من با ناامیدی افرادی که می‌خواهند این کار را انجام دهند، شریک هستم. “فقط نمی دانم چقدر سخت خواهد بود. اما در عین حال، وقتی مردم ناامید هستند، می‌توانیم برای تغییر مبارزه کنیم.»
