این سازمان روز پنجشنبه اعلام کرد، جنی شلنزکا، مدیر اجرایی هنری پرفورمنس اسپیس نیویورک از سال 2017، تابستان امسال از این سمت کنارهگیری میکند. او مدیر سالن نمایشگاه گروپیوس باو در برلین، شهری که در آن متولد و بزرگ شد، خواهد شد.
شلنزکا در مصاحبه ای گفت: «وقتی کار را شروع کردم، همیشه احساس می کردم که نباید 10 سال بمانم، زیرا مکان هایی مانند پرفورمنس اسپیس نیویورک به طور دوره ای به ایده های جدید نیاز دارند.
او افزود: “من تقریباً تمام کارهایی را که در من داشتم و می خواستم انجام دهم، انجام داده ام، و این حس وجود داشت که شاید شخص دیگری باید با انرژی بیشتر و ایده های تازه روی صندلی بنشیند.”
او گفت که فرصت کار در گروپیوس باو جذابیت زیادی داشت – “این یکی از زیباترین فضاهای نمایشگاهی در تمام آلمان است، اگر نه در اروپا” – همانطور که فرصت بازگشت به برلین، جایی که بیشتر خانواده اش در آنجا زندگی می کنند، بود. .
رکسان گی، رئیس هیئت مدیره پرفورمنس اسپیس نیویورک، در بیانیه ای گفت که شلنزکا “سازمان ما را با ذوق بی عیب و نقص، دید جسورانه و تمایل به تکامل و پاسخگویی به نیازهای جامعه پر جنب و جوش ما غنی کرده است.”
بیشتر در مورد تئاتر، موسیقی و رقص نیویورک در این بهار
- “تابستان، 1976”: در نمایشنامه جدید دیوید آبرن، لورا لینی و جسیکا هچت در نقش دوستان غیرمحتملی بازی میکنند که رابطهشان شدت یک رابطه عاشقانه دارد.
- یک فصل عطف: باله شهر نیویورک هفتاد و پنجمین سالگرد خود را در فصل آینده با ترکیبی از قدیمی و جدید جشن خواهد گرفت که میراث جورج بالانچین، یکی از بنیانگذاران شرکت را گرامی می دارد.
- یک شرط بزرگ برای اپرای معاصر: Yannick Nézet-Séguin، مدیر موسیقی اپرای متروپولیتن، و پیتر گلب، رهبر آن، در مورد ارائه 17 اثر جدید و جدید در پنج فصل آینده بحث می کنند.
- یک اجرای معنوی: «Tu nombre verdadero» اجرای چندرسانهای از رماننویس و موسیقیدان ریتا ایندیانا، مخاطب را در تجارب مرگ و بیماری غرق میکند، بهویژه در ارتباط با هنرمندان.
شلنزکا زمان خود را با Performance Space New York به عنوان یک منحنی یادگیری بزرگ توصیف کرد – در مورد موسسات و هنر و اینکه چگونه می توانند با هم کار کنند و چگونه نمی توانند.
هنگامی که او در سال 2017 مسئولیت را بر عهده گرفت، موسسه دهکده شرقی – بهشتی برای رقص، تئاتر و هنر پرفورمنس بین رشتهای از زمان تأسیس آن به عنوان پرفورمنس اسپیس 122 در سال 1980 – پس از هفت سال نوسازی و گردش، در شرف بازگشایی ساختمان خود بود. Schlenzka که قبلا یکی از متصدیان اجرا در MoMA PS 1 بود، راه اندازی مجدد آن را متصور بود که شامل تغییر نام تجاری و نامی جدید می شد.
از جمله نوآوریهای او برنامهریزی موضوعی بود، مانند سریال دهکده شرقی، که تلاقی سیاسی و اجتماعی مؤسسه با محلهاش را بررسی میکرد، و سریال No، که بر خلاقیت امتناع تمرکز داشت.
اما رادیکال ترین ابتکار او «02020» بود، طرحی برای واگذاری برنامه، کلیدهای ساختمان و کل بودجه تولید سالانه به جمعی از هنرمندان. ایده این بود که تجربی گرایی را در هر بخش از سازمان گسترش دهد.
شلنزکا گفت: “من شک ندارم که وقتی به 20 سال گذشته نگاه کنم، این یکی از مهمترین و تعیین کننده ترین کارهایی است که انجام داده ام.” این همچنین سخت ترین بود.»
این ابتکار انتقاد و سردرگمی ایجاد کرد و همهگیری ویروس کرونا که بلافاصله پس از شروع «02020» شروع شد، آن را پیچیدهتر کرد.
شلنزکا تمایلی به بازگویی تمام اتفاقات نداشت. او گفت: “این بسیار پیچیده است و من دیدگاه محدودی دارم.”
او گفت: «در واقع فکر میکردم در این فضا با هم باشیم و چیزهای جدیدی را امتحان کنیم. «من آسیبی را که نهادها می توانند صرفاً با نهاد بودن، صرف نظر از کارکنان یا حسن نیت، ایجاد کنند، دست کم گرفتم. و ما در برهه ای تاریخی هستیم که بسیاری از هنرمندانی که در مرکز نبوده اند ناراحت هستند و حق هم دارند. ما دروازه ها را باز کردیم و همه چیز به داخل سیل آمد.”
او ادامه داد: “اگر هدف این بود که همه با هم دوست باشیم و در یک فضا خوشحال باشیم، پس ناموفق بود.” “اما شکست چیزهای زیادی را آشکار کرد. موسسات و هنرمندان – هنرمندان معاصر واقعی که بدون مرز خلاق هستند – تقریباً یکدیگر را خنثی می کنند. حتی اگر موسسه بخواهد از هنرمندان حمایت کند، نحوه ساختار آن همیشه از زنده بودن، ناشناختهها و تجربه دور میکند.”
جانشین شلنزکا مشخص نشده است، اما او ایده هایی در مورد آینده این موسسه دارد.
او گفت: «زمانی که شروع کردم، صداهای زیادی شنیده شد که میگفتند این چیزی نیست که PS 122 بود. اما هدف من همیشه این بود که شعله PS 122 را در نسخه قرن بیست و یکم زنده نگه دارم، تا آنجا که ممکن است رادیکال و از هنرمندان حمایت کنم. امیدوارم نفرات بعدی هم همین کار را بکنند.