نظر ما باید در مورد اینکه چه کسی ما را به نقطه شکست سوق داده است روشن باشیم

رئیس جمهور بایدن روز چهارشنبه دومین سخنرانی خود را درباره تهدید دموکراسی ایراد کرد. این کمی کمتر از سخنرانی فیلادلفیا او در مورد همان موضوع بود، و همچنین تمرکز بیشتری داشت. او وقت خود را صرف این تهدید کرد، نه اینکه به لایحه زیرساخت‌های خود بپردازد یا در مورد رشد اقتصادی تحت مدیریت خود صحبت کند.

او ادامه داد: اما ما اختلافات خود را خواهیم داشت. “ما اختلاف نظر خود را خواهیم داشت. و قرار است اینگونه باشد. اما چیز دیگری در خطر است: خود دموکراسی.»

بایدن در ادامه از آمریکایی‌ها خواست که “با این لحظه اهمیت ملی و نسلی روبرو شوند” و “تصمیم بگیرند که آیا ما انتخابات عادلانه و آزاد خواهیم داشت و هر رای اهمیت دارد یا خیر.”

بیشتر مفسران سیاسی درباره این سخنرانی حرفی برای گفتن نداشتند. پاسخ، به طور کلی، بی تفاوتی بود. اما برخی از ناظران گفتند که این کار معکوس بود. دموکرات ها با انتخاب بین حزب دموکرات که دموکراسی آمریکایی را تضمین می کند و حزب جمهوری خواه که ممکن است آن را از بین ببرد، اساساً دموکرات ها به رای دهندگان می گویند که دموکراسی آنها از دست رفته است.

جاش بارو، مفسر سیاسی، دقیقاً این مورد را در یک خبرنامه اخیر بیان کرده است.

وقتی دموکرات‌ها از «دموکراسی» صحبت می‌کنند، در مورد اهمیت نهادهایی صحبت می‌کنند که تضمین می‌کنند رأی‌دهندگان در میان گزینه‌های چندگانه حرفی برای گفتن دارند و یکی که بیشتر ترجیح می‌دهند حکومت کند. اما آنها همچنین می گویند که رای دهندگان در این انتخابات نمی توانند این کار را انجام دهند. پیام این است که تنها یک حزب در این انتخابات شرکت می کند که به دموکراسی متعهد است – دموکرات ها – و بنابراین تنها یک انتخاب واقعی در دسترس است.

او نتیجه می گیرد که این “به معنای گفتن به رای دهندگان این است که آنها قبلا دموکراسی خود را از دست داده اند.”

این ممکن است از نظر سیاسی مؤثر باشد یا نباشد. این را کنار بگذاریم. جالب ترین چیز این است که آیا درست است یا خیر، و پاسخ واضح بله است. حزب دمکرات در حال حاضر تنها حزب سیاسی قابل دوام است که تعهد جدی به برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه دارد. و در کشوری که قدرت متناوب بین دو حزب بزرگ است، این بدان معناست که دموکراسی آمریکایی در مشکل واقعی قرار دارد.

آنچه بارو می‌گوید یک اشتباه نیست. این به سادگی حقیقت موضوع است. اگر با تلاش برای بی‌اثر کردن پیروزی‌های دموکرات‌ها در انتخابات و ایجاد سیستم‌های حاکمیت اقلیت مخالف هستید (برای مثال، جمهوری‌خواه نامزد فرماندار ویسکانسین گفت که «جمهوری‌خواهان پس از انتخاب من به عنوان فرماندار هرگز در انتخابات دیگری در ویسکانسین شکست نخواهند خورد»)، در این صورت وجود دارد. فقط یک انتخاب واقعی در برگه رای.

این واقعیت با این انتقاد و سایر انتقادات مشابه به موضوع گسترده تری تبدیل می شود. آنها عمدا یا ناخواسته همه آژانس ها را بر عهده سیاستمداران دموکرات می گذارند. اگر دموکرات‌ها با لفاظی‌های خود دموکراسی را به یک موضوع حزبی تبدیل کرده‌اند، پس منطقی است که اگر آنها لفاظی خود را تغییر دهند، ممکن است موضوع را کمتر حزبی کنند و در نتیجه دامنه پیام خود را گسترش دهند.

مشکلی که باید آشکار باشد این است که دموکرات ها دموکراسی را یک موضوع حزبی نکردند. جمهوری خواهان انجام دادند. آنها زمانی که در پی ژانویه در کنار دونالد ترامپ ایستادند، این کار را انجام دادند. 6; آنها این کار را زمانی انجام دادند که “دزدی را متوقف کنید” و نامزدهای منکر انتخابات را پذیرفتند. آنها زمانی که تهدیدات علیه نانسی پلوسی و تجاوز به همسرش را آشکار کردند، این کار را انجام دادند.

هیچ چیزی مانع از آن نمی شود که نامزدهای جمهوری خواه و رای دهندگان جمهوری خواه و رهبران جمهوری خواه به دنبال اهداف حزبی و ایدئولوژیک خود باشند و در عین حال تعهد خود را برای برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه حفظ کنند. هیچ چیز آنها را از نفی تندروهای ضد دموکراسی در میان خود و تأیید اصول حیاتی حاکمیت مردمی، حاکمیت قانون و برابری سیاسی باز نمی دارد. به عبارت دیگر، هیچ چیز آنها را از انتخاب مجموعه ای متفاوت درباره نوع حزب سیاسی که می خواهند بخشی از آن باشند، باز نمی دارد.

این دموکرات‌ها نیستند که مردم رای‌دهنده را تنها با یک انتخاب رها کردند تا بخواهند از دموکراسی آنطور که می‌دانند محافظت کنند. دلیل بالا بودن ریسک این است که حزب جمهوری خواه آنها را تا این حد بالا آورده است.

چیزی که نوشتم

ستون جمعه من در مورد فضیلت (یا فقدان آن) در سیاست آمریکا بود.

وقتی سیاستمداران و دیگر رهبران سیاسی از انجام این بازی امتناع می ورزند – وقتی تظاهر به فضیلت را کنار می گذارند و سیاست ظلم و کینه توزی را که در آن چیزی جز اراده به قدرت اهمیتی ندارد، می پذیرند – رای دهندگان مطابق با آن عمل می کنند. برخی ممکن است عقب نشینی کنند، اما به همان اندازه بسیاری از این شانس را می‌پذیرند که از طریق رهبرانی که شرارت را جشن می‌گیرند و فضیلت را تحقیر می‌کنند، به‌عنوان نیابت زندگی کنند.

و در جدیدترین قسمت پادکست من با جان گانز، درباره اقتباس سینمایی “شکار اکتبر سرخ” بحث می کنیم.

در حال حاضر خواندن

سم تیلمن در فیلم «معجزه گر» آلن مور برای اسلیت.

جاشوا زیتز درباره آمریکا در دهه 1850 برای پولیتیکو.

داشتم به سمت ایستگاه یونیون واشنگتن می رفتم تا با قطار صبح زود به خانه شارلوتزویل، ویرجینیا بروم و انبار اتوبوس را در این نور ساعت طلایی و شگفت انگیز گرفتار کردم. من همه چیز را در مورد این صحنه دوست دارم: رنگ‌های پاپ. سایه در سراسر قاب قطع می شود و بر خطوط پیشرو تأکید می کند. و تعادل خوبی در تصویر وجود دارد. من عکس های زیادی را اینجا به اشتراک می گذارم، بدیهی است، اما این یکی از بهترین عکس های من است، فکر می کنم.

در حال خوردن: پای «کدو تنبل» ملیسا کلارک

من “کدو حلوایی” را در نقل قول های ترسناک قرار دادم زیرا برای تهیه این پای از دو عدد کدو عسلی استفاده کردم و حتی کلارک خواستار کدو حلوایی است و نه کدو تنبل. من فکر می کنم هر کدوی مشابه باید کار کند. ما معمولاً در روز شکرگزاری پای کدو تنبل (یا هر چیز مشابهی) نمی خوریم، اما من این را روی لرک درست کردم و واقعاً از آن لذت بردم. من دستور العمل را همانطور که در NYT Cooking نوشته شده بود دنبال کردم، اما به جای یک پوسته پای سنتی، یک پوسته کراکر گراهام درست کردم. فکر می کنم این تغییر ارزشش را داشت.

هر کاری که تصمیم بگیرید با کراست انجام دهید، این یک پای عالی است. من آن را برای دوستان ارائه کردم و آنها بسیار تحت تأثیر قرار گرفتند.

عناصر

• 2 پوند کدو حلوایی (1 کدو حلوایی کوچک)، پوست کنده، دانه ها را جدا کرده و به تکه های 1 و نیم اینچی برش دهید (حدود 3 فنجان)

• 1 فنجان خامه غلیظ

• 2 قاشق غذاخوری شکر گرانول

• 2 قاشق غذاخوری کره بدون نمک، به قطعات کوچک برش دهید

• آرد همه منظوره، برای باز کردن خمیر

• خمیر برای یک پوسته پای 9 اینچی

• 3 عدد تخم مرغ بزرگ

• ⅔ فنجان شکر قهوه ای روشن

• 1 ½ قاشق چایخوری زنجبیل آسیاب شده

• 1 ½ قاشق چایخوری دارچین آسیاب شده

• ½ قاشق چایخوری جوز هندی رنده شده

• ⅛ قاشق چای خوری فلفل دلمه ای آسیاب شده یا میخک آسیاب شده

• 1 قاشق غذاخوری بوربن یا رام تیره یا 1 قاشق چایخوری عصاره وانیل خالص استفاده کنید

• ½ قاشق چایخوری نمک دریایی خوب

جهت ها

دو قفسه را در فر قرار دهید: یکی در یک سوم پایینی و دیگری در یک سوم بالایی. یک ورقه فر لبه دار را در طبقه پایینی فر قرار دهید و فر را با دمای 400 درجه گرم کنید.

یک ورقه فر لبه دار دیگر را با کاغذ روغنی بپوشانید و کدو حلوایی را روی آن بمالید. کدو حلوایی را با 2 قاشق غذاخوری خامه غلیظ بپاشید، شکر گرانول بپاشید و روی آن را کره بپاشید. روی توری بالایی تفت دهید، یک یا دو بار هم بزنید تا کدو بسیار نرم شود، 40 تا 50 دقیقه.

در همین حین، روی سطحی که کمی آرد پاشی شده، خمیر پای را به شکل دایره 12 اینچی بغلتانید. به یک تابه پای فلزی 9 اینچی منتقل کنید. روی خمیر اضافی تا بزنید، لبه ها را چین دار کنید. حداقل 30 دقیقه و حداکثر 24 ساعت به فریزر منتقل کنید. (این به پوسته کمک می‌کند تا شکل خود را حفظ کند تا لبه‌های آن سقوط نکنند.)

وقتی کدوها نرم شدند، تابه را به توری سیمی منتقل کنید تا حداقل 10 دقیقه (و حداکثر چند ساعت) خنک شود. دمای فر را روی 425 درجه افزایش دهید.

در غذاساز یا مخلوط کن، کدو حلوایی را با خامه باقیمانده پوره کنید تا یکدست شود. تخم مرغ ها، شکر قهوه ای، ادویه جات ترشی جات، بوربن و نمک را اضافه کنید و هم بزنید تا مخلوط شوند. مخلوط باید بسیار صاف باشد.

مخلوط را داخل پوسته پای سرد شده بریزید. پای را با احتیاط به ورقه پخت داغ روی توری پایینی منتقل کنید. 10 دقیقه بپزید، سپس دمای فر را به 300 درجه کاهش دهید و به پخت ادامه دهید تا زمانی که پوسته طلایی شود و مرکز آن کمی تکان بخورد، 35 تا 45 دقیقه بیشتر. پای را به یک توری خنک کننده سیمی منتقل کنید و قبل از سرو اجازه دهید کاملا خنک شود. پای را می توان تا 24 ساعت قبل از سرو پخت. قبل از سرو در یخچال قرار ندهید